Hicks, Logan (US)

Logan Hicks is een in New York gevestigde stencil kunstenaar. Hij is oorspronkelijk een zeefdrukker en is sjablonen gaan maken als een vervanging van deze zeefdrukken. Zijn werk verkent de dynamiek van de stedelijke omgeving. Met zijn fotorealistische stijl trekt Logan een parallel tussen de koude, harde stad en een warm, levendig organisme. Het leeft, een ademend wezen, waar lopende mensen over de trottoirs fungeren als cellen die door haar aderen stomen. Gebouwen blok gangen, muren blok uitzicht, deuren verstoppen openingen. De buitenwereld is in feite buitengesloten, terwijl de stad zijn eigen werkelijkheid creëert. Afgesloten ruimtes in de metro, honingraten structuren, het is een labyrint van werkende systemen alleen beperkt door de rand te zijn ‘huid’. Logan gebruik zijn kunst om de microkosmos te verkennen waarin hij een cel is, gewoon een deel van een geheel. [nggallery id=10]Logan Hicks is a New York-based stencil artist whose work explores the dynamics of the urban environment. Originally a screenprinter, Logan’s work has gained notoriety due to his ability to capture the sometimes mundane cycle of city life in a haunting, yet refined way with his hand-sprayed stencils. Stenciling started as a substitution for screenprinting, but quickly morphed into Logan’s medium of choice. A perfect union was formed through stencils: the dirty and gritty nature of the spraypaint showcasing the decay of the city while the muted shine of metallic paint mirrored the faint glimmer of hope and life within it. It is this symbiotic relationship with the city that fuels his work. With his photorealistic style, Logan draws a parallel between the cold, harsh city and a warm, vibrant organism. It is alive; a breathing creature where the ebb and flow of people washing over its sidewalks act as cells circulating through its veins. Buildings block passageways, walls block views, doors hide openings. The outside world is effectively shut out while the city creates its own reality. Confined spaces on subways, honeycomb living structures; it is a labyrinth of working systems limited only by its border, its ‘skin’. Logan uses his art to explore the microcosm in which he is a cell, just part of a whole. The nuances of city life that epitomize the urban existence are what he dwells upon. [nggallery id=10]